Rzepak ozimy należy do grupy roślin o szczególnie wysokim zapotrzebowaniu na składniki pokarmowe jesienią. Dostarczenie roślinom makro- i mikroelementów w tym okresie ma istotne znaczenie zarówno dla prawidłowego rozwoju systemu korzeniowego, jak i części nadziemnej, czyli epikotylu tworzącego rozetę. O ile zbilansowanie makroelementów jest stosunkowo prostym zadaniem, to zabezpieczenie plantacji przed niedoborami mikroelementów jest już nieco trudniejszą sprawą.


 

Bor – zdrowy korzeń

Bor w rzepaku jest odpowiedzialny przede wszystkim za prawidłowy rozwój systemu korzeniowego. Przeciwdziała powstawaniu zgorzeli rdzenia korzeniowego i stożka wzrostu. Jego odpowiednie zaopatrzenie redukuje zakłócenia w transporcie wody i asymilatów. Dzięki temu tkanki przewodzące są w stanie pracować efektywnie, a procesy fizjologiczne nie zostają zakłócone. Przestrzeń martwicza w korzeniu palowym rzepaku ozimego może także skutkować zwiększoną podatnością na przemarzanie. Woda, która się tam znajduje, zamarzając podczas silnych spadków temperatur może rozsadzać tkanki korzenia i przez to zredukować obsadę roślin rzepaku.
 

Mangan – prawidłowy rozwój

Mangan, z racji jego roli w fizjologii roślin, jest jednym z tych mikroelementów, które w dużej mierze odpowiadają za prawidłowe wiązanie azotu w związki białkowe. Niedobór może doprowadzić do mniejszego wykorzystania tego makroelementu. Występujący pod koniec okresu wegetacji głód azotu przejawia się przebarwieniami liści na żółto, pomarańczowo i czerwono. Jest to proces osłabiający odporność rzepaku i może wpływać niekorzystnie w okresie zimowej, mroźnej aury. Mangan bierze także udział w syntezie cukrów, co daje roślinom rzepaku lepszą odporność przed przemarzaniem tkanek.
 

Molibden – zdrowa blaszka liściowa

Molibden, podobnie jak mangan, ma znaczenie dla prawidłowej gospodarki azotem. Dzięki odpowiedniemu zaopatrzeniu w ten mikroelement wykorzystanie azotu jest na odpowiednim poziomie. Jego właściwości redukują zatem gromadzenie się azotanów w liściach, zmieniając ich strukturę na aminokwasy i, w dalszej kolejności, białka. Charakterystycznym objawem niedoboru molibdenu jest łyżeczkowano wygięta blaszka liściowa. Przyczyną tego schorzenia jest przerost głównych nerwów liściowych przy niedostatecznym rozwoju blaszek. Zmniejszona powierzchnia asymilacyjna liści ogranicza proces fotosyntezy.

Dostępność i przyswajalność poszczególnych mikroelementów wiąże się z szeregiem warunków. Zasobność, pH gleby, temperatura, jak i stopień uwilgotnienia podłoża to czynnikie, które mogą ograniczać przyswajalność boru, manganu, molibdenu i innych mikroskładników.


Przestrzeń martwicza w korzeniu palowym rzepaku ozimego, spowodowana niedoborem boru, może skutkować zwiększoną podatnością na przemarzanie plantacji

Najlepszym wyjściem staje się więc dostarczenie ich drogą pozakorzeniową, w formie wysoko skoncentrowanych i łatwo przyswajalnych nawozów dolistnych.

Rozwiązaniem spełniającym oczekiwania jest pakiet Boston, zawierający skondensowane składniki takie jak bor, mangan i molibden. Wzmocnioną przyswajalność pakiet zawdzięcza dodatkowi aktywnych aminokwasów.

(ak)