Nicienie. Niewidoczne szkodniki, widoczne szkody Nicienie to niemal niewidoczne gołym okiem bezkręgowce. Ich występowanie w glebie jest zjawiskiem naturalnym, jednak problem pojawia się, gdy populacja zbyt się rozrasta, stając się zagrożeniem dla plantacji. Szkodniki te atakują rośliny okopowe, warzywa, a nawet rośliny ozdobne. Walka z nicieniami jest trudna z uwagi na ich rozmiar, a także objawy żerowania, które bywają mylone z chorobami grzybowymi.

Nicienie żyją głównie pod ziemią i to właśnie tam powodują największe szkody w uprawach rolniczych. Tylko niewielka część z nich żeruje na częściach nadziemnych roślin. Nicienie uszkadzają warstwę okrywową korzeni, co otwiera drogę takim patogenom, jak: grzyby, wirusy i bakterie. Porażenie roślin nicieniami objawia się nekrozami liści, brunatnymi plamami przy unerwieniach oraz deformacją pąków i liści. W przypadku korzeniowych roślin warzywnych szkodniki wnikają do korzeni, co sprawia, że te nie nadają się do spożycia.


przykłady nicieni
 

Redukcja nicieni


Mieszanki roślin poplonowych są coraz częściej wykorzystywane jako narzędzie walki z nicieniami. Odpowiednia kompozycja gatunków międzyplonowych potrafi zredukować populację tych szkodników nawet o 70%. Dobór roślin o różnych okresach wegetacji znacznie wydłuża okres oddziaływania mieszanki na nicienie.

Przykładem mieszanki redukującej ilość nicieni w glebie jest Partis Iridium składająca się z sześciu komponentów, którymi są:

- gryka,
- wyka jara,
- facelia,
- rzodkiew oleista,
- gorczyca biała,
- rzodkiew melioracyjna.

Partis Iridium można wysiewać solo bądź w module z owsem, który wzmocni działanie fitosanitarne mieszanki.

Pozytywna rola mieszanki nie ogranicza się wyłącznie do zmniejszenia presji nicieni. Bardzo zróżnicowane systemy korzeniowe poszczególnych komponentów przerastają profil glebowy na głębokość do 1 m, przez co wpływają na poprawienie struktury gleby i jej spulchnienie. Partis Iridium składa się z dość szybko rosnących gatunków, które zacieniają glebę hamując parowanie oraz rozwój chwastów.

Wytworzona biomasa jest źródłem próchnicy glebowej.

Odpowiednio dobrany międzyplon nie tylko zwiększy bioróżnorodność, ale także stłumi chwasty, zminimalizuje ilość patogenów, ale także poprawi strukturę, żyzność gleby i jej zasobność w składniki pokarmowe.