Zboża przewódkowe

W naszym kraju ciągle mało popularne wśród rolników, choć można je wysiewać po późnych przedplonach i kukurydzy, a dają plon porównywalny z plonem zbóż ozimych sianych w optymalnym terminie.
 

Do zbóż przewódkowych zaliczamy wybrane formy zbóż jarych, charakteryzujące się możliwością wysiewu w dwóch odrębnych terminach agrotechnicznych – późnojesiennym oraz wczesnowiosennym. Odmiany tego typu typu są alternatywą dla klasycznych odmian jarych, ponieważ można je wysiewać już w okresie późnej jesieni, tzn. najczęściej w listopadzie, gdy z pola są zbierane przedplony takie jak kukurydza, buraki cukrowe czy ziemniaki.
 

Przewaga plonowania odmian przewódkowych nad zbożami z siewu wiosennego wynika z wytworzenia silniejszego systemu korzeniowego, co przekłada się na lepsze wykorzystanie i zagospodarowanie wody opadowej z okresu zimowego w latach z deficytem wodnym, a także na efektywniejsze wykorzystanie składników pokarmowych znajdujących się w glebie. Optymalną fazą rozwojową, jaką powinny osiągnąć przewódki jesienią, jest tzw. szpilkowanie, najodpowiedniejsze do spoczynku zimowego. Osiągnięcie późniejszej fazy rozwojowej może narazić młode rośliny na wysmalenie oraz wymarznięcie w okresie zimowym.
 

Odmiany przewódkowe nie wymagają okresu jarowizacji, dzięki czemu można je wysiewać nawet w styczniu czy lutym, oczywiście jeżeli tylko warunki atmosferyczne na to pozwolą. Dodatkowym atutem wybrania terminu siewu tzw. opóźnionego jest odciążenie prac polowych w okresie wiosennym oraz szybsze dojrzewanie w porównaniu ze zbożami sianymi wiosną.