Surowce rzepakowe ze względu na profil aminokwasowy są dobrym uzupełnieniem dawki pokarmowej dla trzody chlewnej i z powodzeniem mogą być stosowane jako alternatywa dla tradycyjnych komponentów sojowych. O możliwości ich wykorzystania w procesie żywienia decyduje nie tylko skład, ale przede wszystkim strawność – która wskazuje, w jakim stopniu przekładają się na budowę masy mięśniowej.
Żywienie trzody chlewnej – fazy tuczu
Tucz trzody chlewnej najczęściej podzielony jest na dwie lub trzy fazy. Rozpoczyna się wówczas, gdy masa ciała zwierząt wynosi ok. 30 kg i kończy przy 120-130 kg. Trwa średnio 3 miesiące. Do produkcji pasz hodowcy wykorzystują ziarno zbóż, produkty białkowe, mieszanki mineralno-witaminowe i dodatki funkcyjne. Ilość zastosowanych pasz białkowych zależy od wieku i masy ciała zwierząt. Młode tuczniki potrzebują paszy o wysokiej koncentracji składników pokarmowych. Wraz z ich wzrostem i zwiększającym się pobraniem paszy koncentracja składników pokarmowych powinna się zmieniać. Im bardziej pasza jest dopasowana do potrzeb zwierząt, tym lepiej jest przez nie wykorzystywana.
Strawność komponentów rzepakowych
Jedną z najważniejszych cech, którą hodowca powinien uwzględnić przy wyborze komponentów białkowych do produkcji paszy, jest ich strawność. Parametr ten wskazuje, jaka część dostarczonego białka może być wykorzystana przez zwierzę do budowy masy mięśniowej, a jaka część tego składnika jest wydalana. Czynnik ten ma szczególne znaczenie w produkcji żywca wieprzowego, ponieważ przy niskiej strawności paszy duża ilość białka jest wydalana razem z odchodami, a także w postaci dużej ilości szkodliwych gazów m.in. amoniaku. Ten z kolei dodatkowo obniża zdrowotność zwierząt, a w rezultacie przekłada się na wolniejsze tempo przyrostów. Niska strawność pogarsza również ekonomikę stada, ponieważ świnia pobiera więcej paszy, aby uzupełnić odpowiednią dla siebie ilość białka.
Popularne źródło białka w żywieniu trzody chlewnej
Hodowcy najczęściej sięgają po poekstrakcyjną śrutę sojową, żeby dostarczyć skoncentrowane białko w dawce pokarmowej. Jest to produkt uboczny przemysłu olejarskiego. W procesie ekstrakcji stosowane są wysokie temperatury, a do wypłukania pozostałego w nasionach oleju używane są benzyny ekstrakcyjne. W rezultacie uzyskuje się większe ilości oleju, jednak kosztem obniżonej wartości śrut. W wyniku tych procesów zanika także ich smak i zapach. Warto również dodać, że nasiona do produkcji importowane są głównie z USA, Brazylii i Argentyny. Podczas transportu surowiec narażony jest na zanieczyszczenia mikrobiologiczne, które niosą ryzyko chorób u zwierząt. Co prawda uprawa soi w naszym kraju zyskuje coraz większą popularność, jednak wciąż nie pokrywa w pełni potrzeb przemysłu paszowego. Korzystając z tego, że Polska jest europejskim liderem w produkcji rzepaku, to właśnie ta roślina jest w stanie znacząco poprawić bezpieczeństwo białkowe naszego kraju. Przede wszystkim ze względu na wysoką dostępność surowca. Ponadto odpowiednio przetworzone nasiono rzepaku można bezpiecznie stosować w produkcji trzody chlewnej. W związku z tym hodowcy wielokrotnie decydują się na alternatywne rozwiązania dla śruty sojowej.
Alternatywa dla śruty sojowej w żywieniu trzody chlewnej
Doskonałą alternatywę dla poekstrakcyjnej śruty sojowej w żywieniu trzody chlewnej stanowi wysokostrawny komponent rzepakowy – Amirap Standard. 1 kg produktu dostarcza 330 g białka oraz 70 g tłuszczu. Charakteryzuje się wyższą niż w przypadku poekstrakcyjnej śruty sojowej zawartością aminokwasów siarkowych (metioniny, cystyny) oraz treoniny. Wyróżnia go specjalny proces obróbki, który gwarantuje strawność białka na poziomie 90%. Produkcja Amirapu Standard odbywa się w stosunkowo niskiej temperaturze przy wykorzystaniu wysokiego ciśnienia. Pozwala to wyeliminować ryzyko wystąpienia niestrawności i chorób układu pokarmowego. Dzięki temu komponent rekomendowany jest jako podstawowe źródło białka w mieszankach paszowych. Zawarty w nim tłuszcz poprawia wartość energetyczną mieszanki paszowej oraz wpływa na walory smakowe produktu. Do produkcji Amirapu Standard wykorzystywane są krajowe zasoby rzepaku. Co bardzo istotne, wnosi do dawki żywieniowej odpowiednią ilość higienizowanego włókna strukturalnego, które jest niezbędnym składnikiem paszy, ponieważ wpływa na prawidłową pracę układu pokarmowego oraz zmniejsza ryzyko agresji i kanibalizmu w stadzie. Jest to szczególnie istotne w przypadku stad utrzymywanych bezściołowo. Amirap Standard wprowadza się w ilości 5-10% do pasz dla warchlaków od 15 kg masy ciała zwierząt, a dla tuczników i loch stanowi on podstawowy, a niekiedy jedyny komponent białkowy.
(mw)
KOMENTARZE (0)